Pogotowie Postrzałkowe okręgu przemyskiego:

Uwaga! Zasady współpracy przy poszukiwaniu postrzałków proszę uzgadniać osobiście z wybranym Kolegą.

Cel funkcjonowania pogotowia postrzałkowego w okręgach PZŁ:

• Podnosić jak największą ilość postrzałków każdego gatunku zwierzyny grubej, co wynika z moralności myśliwego i etyki .
• Prezentacja pracy psów szukających i dochodzących postrzałki i podkreślanie niezbędnej roli kynologii myśliwskiej w łowiectwie.
• Wsparcie myśliwych  i prezentacja wyników pracy psów myśliwskich w okręgu.
• Posiadanie grupy  osób wyszkolonych w pogotowiu postrzałkowym z dobrymi psami pracującymi na tropie, celem popularyzacji kynologii myśliwskiej oraz prowadzenie etycznego pozyskiwania zwierzyny w każdym przypadku.

Zasady korzystania z „pogotowia postrzałkowego” dla kół łowieckich i myśliwych :

1. Pogotowie postrzałkowe pomaga, co nie oznacza, że wyręcza. Obowiązkiem każdego myśliwego po zaangażowaniu pogotowia jest udzielenie rzetelnej informacji na temat postrzałka, wskazanie miejsca, daty, godziny, zachowania zwierza po strzale i udział strzelca do końca w dochodzeniu postrzałka z członkiem pogotowia! (chyba że dogadali się inaczej)
2. “Dobrą praktyką” jest zwrot kosztów paliwa dla osoby szukającej z psem przez strzelającego – koleżeństwo.
3. Prosimy  z należytym szacunkiem traktować kolegę oraz psa, naszą rolą i celem nadrzędnym jest odnalezienie postrzałka.
4. Strzał łaski oddaje zawsze przewodnik psa! (chyba że dogadali się inaczej z myśliwym).
5. Rola pogotowia postrzałkowego kończy się w momencie odnalezienia sztuki lub dostarczenia informacji kończącej pracę psa i przewodnika, nie mamy obowiązku patroszyć, wyciągać zwierza z lasu itp.
6. Nadrzędną zasadą jest szukanie w dzień, chyba że członek pogotowia wyraża zgodę na przyjazd w nocy.
7. “Dobrą praktyką” jest zwrot kosztów szycia psa w wyniku wypadku – ponosi je myśliwy, któremu szukamy postrzałka lub Koło, jeżeli ma taki gest – koleżeństwo.
8. O pracy na ścieżce, ilości ludzi w trakcie dochodzenia postrzałka zawsze decyduje członek pogotowia.
9. Nie praktykuje się sytuacji, w których po ścieżce przeszło dużo ludzi, psów, wszystkie ślady są zatarte i dzwonimy po pogotowie w myśl “a niech jeszcze sprawdzą, żeby nie gadali”. Każdemu z nas powinno zależeć na podniesieniu sztuki, należy zadbać o prawidła wykonywania polowań i etykę przy sprawdzaniu zestrzału.

Zasady obowiązujące osoby działające w ramach tzw.  „pogotowia postrzałkowego”:

1. Zachować wstrzemięźliwość – nie rozmawiamy o jakości strzału, o płci, wadze i trofeum podniesionej sztuki – “celem nadrzędnym jest „podnieść sztukę”, a nie filozofować”.
2. Ustalamy fakty, wydarzenia oraz skład osób, którzy pójdą z nami na ścieżkę zanim rozpoczniemy pracę – należy być stanowczym i konsekwentnym.
3. Należy bezwzględnie zadbać o formalności prawne tj. odstrzał i wpis w rejestr wyjść – przed rozpoczęciem pracy.
4. Nie szukamy po zmroku, chyba że na własne ryzyko.
5. Strzał Łaski zawsze wykonuje przewodnik psa (chyba że ustalamy to inaczej – ale zawsze to ustalamy!)
6. Mamy ze sobą apteczkę i środki opatrunkowe dla siebie i psa w razie nieszczęśliwego wypadku.
7. Pracę w pogotowiu świadczymy według zasad umowy pomiędzy Przewodnikiem psa a myśliwym. Dobrą praktyką jest zwrot kosztów poniesionych przez Przewodnika psa w celu wykonania zadania jak np. zwrot kosztów dojazdu.
8. Nasza rola kończy się w momencie odnalezienia sztuki, nie mamy obowiązku patroszyć, transportować tuszy – informujemy myśliwego lub łowczego koła, jeśli Koło było stroną zlecającą, i wskazujemy miejsce odnalezienia postrzałka.